Het is soms moeilijk om te waarderen wat je hebt

Het is soms moeilijk om te waarderen wat je hebt. Pas als je iets niet meer hebt ga je het missen. 
Je bent daar niet de enige in, veel wordt als vanzelfsprekend aangenomen. Wanneer je je hiervan bewust bent, kun je andere keuzes maken in wat je in je leven kunt waarderen. Waardeer wat je hebt en geniet ervan.  

Dit wil niet zeggen dat je niet kunt dromen om in je toekomst te groeien. Wanneer je van het gegeven uitgaat dat wat je aandacht geeft groeit dan zou dus mopperen over wat je hebt, niet veranderen in tevredenheid. Wanneer je blijft mopperen houdt je het in standt. Je denkt, spreekt en voelt dan hetzelfde waardoor er dan geen ruimte voor groei is. 

Het is soms moeilijk om te waarderen wat je hebt. Maar al je met andere ogen gaat kijken kun je zien wat er gebeurt. 

Inspiratie verhaal hieronder: 

Waardeer wat je hebt

Een man kwam bij zijn Zenmeester met een schreeuw om hulp. 
Het is niet meer uit te houden. Mijn leefomstandigheden zijn zo armzalig. Ik woon met mijn vrouw, kinderen en schoonouders in 1 kamer en we hebben alleen maar onenigheid. 

De Zenmeester vroeg of hij geholpen wilde worden en dat wilde de man graag.  

“Beloof je te doen wat ik van je vraag?” De man beloofde het. 

 De Zenmeester vroeg: “Heb je dieren?” 
De man antwoordde: “Ik heb een geit, kippen en een koe.” 

“Mooi”, zei de Zenmeester. “Ik wil dat je ze allemaal in huis neemt en kom over een week maar terug.” 

De man keek geschokt, maar omdat hij het had beloofd, deed hij netjes wat de Zen-meester had gevraagd.  

 Na een week kwam de man terug en zat er helemaal doorheen. Het was vies in huis, het stonk en er was totaal geen ruimte meer. 

 De Zenmeester zei: “Ga naar huis en zet alle dieren buiten” 
De man was heel blij. Hij ging naar huis, bracht zijn dieren naar buiten, maakte de kamer schoon en keek om zich heen.  
De volgende dag bij de Zenmeester uitte hij zijn vrolijkheid. Alles was fijn nu zijn dieren buiten stonden, in zijn kamer was meer ruimte, het was stiller en schoon.  

Geef aandacht aan wat je doet

geef aandacht aan wat je doet

Geef aandacht aan wat je doet begint door je gewoontes en automatische handelingen onder de loep te nemen. Als je aandacht geeft aan wat je doet merkt je omgeving dit op. Kijk hoe jij daarop reageert en of je jouw reacties wenselijk vindt. Je reageert namelijk vaak vanuit een automatisch systeem wat bij jou in de loop der jaren is ingeslepen. Misschien nu je het jaren later bekijkt vind je het niet meer bij jouw nieuwe ik passen.

Dit geldt voor gedachtes, reacties en handelingen die je dagelijks doet. Wanneer je wilt dat iets verandert, begin dan bij jezelf!

Hieronder een inspirerend verhaal:

Op een dag vond een man op de zolder van zijn opa een heel oud boek. Er stonden vele verhalen in het boek met onder andere het verhaal van de ‘steen van verandering’. De steen was zeer speciaal: hij kon namelijk elk metaal veranderen in goud. De steen zag eruit als een kiezelsteen met het verschil dat deze warm aanvoelde.

De man ging op zoek naar deze bijzondere steen. Maar waar moet je beginnen? Hij reed rond en kwam aan zee waar hij zijn zoektocht begon.

Wanneer hij een kiezel had vastgehouden gooide hij hem in zee zodat hij niet twee keer dezelfde kiezel oppakte. Elke kiezel die niet warm aanvoelde gooide hij in zee. Dag in dag uit pakte hij een kiezel en gooide deze in zee. Hij werd gefrustreerd omdat hij de kiezel niet vond, maar hij gaf niet op. De tijd verstreek van weken in maanden.

Dag in dag uit gooide hij kiezels in de zee. Maar zijn geduld werd beloond. Hij pakte een kiezel die warm was. Maar voordat hij het doorhad had hij de steen van verandering in de zee gegooid.

Door weken en maanden dezelfde handeling te herhalen was het zo een gewoonte geworden om de kiezels in zee te gooien dat hij zich pas te laat realiseerde dat waar hij op naar zoek was had gevonden.

Is iets goed of fout?

is iets goed of fout

Vaak wordt er zwart-wit gedacht. Is Iets goed of fout. Iets is geluk en iets is ongeluk. De gedachten maken overuren om iets te vinden van alle waarnemingen. Hoe graag willen we iets begrijpen en in hokjes plaatsen. Ordenen en controleren.

Niet alles hoeft te worden begrepen of heeft een betekenis. Vaak is het gewoon wat het is. Wat het NU is. Het maakt niet uit of we de gebeurtenis interpreteren of niet, dat verandert niks aan de gebeurtenis. Gebeurtenissen gebeuren. De interpretaties over de gebeurtenis beïnvloeden onze gevoelswereld en gemoedstoestand. Gisteren is geweest en wat morgen brengt, is een verrassing.

Is iets goed of fout is de vraag, jij bent degen die er een label aan plakt.

Bijgaand een inspirerend verhaal over acceptatie van wat is, zonder er betekenis aan te geven.

Acceptatie van wat is.

In een dorpje op het Chinese platteland, leefde een boer met zijn zoon. Naast hun hut en het land was hun enige bezit van enige waarde het paard. Zo konden ze het land bewerken en in alle bescheidenheid rondkomen.
Op een dag brak het paard door de omheining en rende weg.
Die avond kwamen de dorpelingen bij de Chinese boer op bezoek om hun medelijden te betuigen. “Wat vreselijk!” zeiden ze: “Hoe moet het nu met het land? Je paard verloren, wat een ongeluk!”
Maar de boer glimlachte rustig en zei: “Geluk of ongeluk? Wie zal het zeggen? Het enige dat ik weet, is dat het paard is weggelopen.”

De dag daarna gingen de boer en zijn zoon weer aan het werk op het land en voor enige tijd maakten ze er het beste van. Tot op een dag het paard weer kwam aangelopen. En in zijn kielzog nam hij een kudde van tien wilde paarden mee!
Die avond kwamen de dorpelingen weer bijeen om hun gelukwensen te geven: “Wat een geluk! Wat geweldig! Je bezit zo maar vertienvoudigd!”
Maar de boer glimlachte rustig en zei: “Geluk of ongeluk? Wie zal het zeggen? Het enige dat ik weet, is dat mijn paard weer terug is en dat er tien andere paarden bij zijn.”

De volgende dag wilde de zoon proberen of hij de paarden kon temmen en klom op de rug van een wild paard. Deze was hier echter niet van gediend en bokte net zolang totdat de zoon met een flinke smak op de grond belandde en beide benen brak.
Die avond stonden de dorpelingen weer op de stoep: “Wat vreselijk! Je zoon! Beide benen gebroken! Nu kan hij niet helpen op het land! Wat een ongeluk! Hoe moet dat nu?”
Maar de boer glimlachte rustig en zei: “Geluk of ongeluk? Wie zal het zeggen? Het enige dat ik weet, is mijn zoon zijn beide benen gebroken heeft.”

De volgende dag kwam er bericht dat er een oorlog was uitgebroken en dat alle jongemannen die daartoe in staat waren zich onmiddellijk moesten melden om een leger te vormen.
En de boer glimlachte rustig en dacht ….