In onze moderne tijd willen we presteren. We worden vanuit onze opvoeding en cultuur gestimuleerd om goed te leren zodat we een goede baan krijgen met als resultaat dat we een mooi salaris krijgen. We moeten leren te presteren om erbij te horen.
Op school wordt er kort gekeken naar welk beroep je later zou willen uitvoeren en wat voor jou mogelijk is. Wordt er veel aandacht gegeven aan wat jij eigenlijk echt wilt? We moeten leren te presteren om erbij te horen.
Wanneer je dan je school hebt doorlopen en gaat werken dan wordt het hard werken om je carrière op de rit te krijgen en op te klimmen. Je werkt vijf dagen in de week en bent non-stop bereikbaar via je telefoon en social media.
Maar waar is tijd voor jou? Door al dat ‘gehurry’ weet je niet eens meer dat je ook af en toe eens stil kunt staan.
Ter inspiratie onderstaand gedicht.
Als ik mijn ogen sluit
Als ik mijn ogen sluit
luister ik naar ieder geluid
muziek komt diep bij me binnen
mooie klanken, prachtige zinnen
de tijd staat even stil
ik denk aan wat ik wil
Als ik mijn ogen sluit
trek ik er in gedachten op uit
naar het moois wat ik heb ervaren
herinneringen die ik mocht bewaren
lieve mensen die ik kan waarderen
ik kan het bijzondere visualiseren
Als ik mijn ogen sluit
neem ik een positief besluit
denkend aan waar ik naar verlang
hoe ga ik er mee aan de gang
hoe benut ik mijn innerlijke kracht
en geef ik waar de wereld op wacht
Als ik mijn ogen sluit
kom ik bij mijn kracht uit
bij mooie momenten in mijn leven
verlangens die me energie geven
bij alles wat me zo liefdevol raakt
en het leven zo prachtig maakt
Als ik mijn ogen sluit. (Mark Verhees)