Moet je eerst zien en dan geloven?

moet je eerst zien en geloven

Wanneer we iets eerst zien, geloven we het vaak pas.
Is het waar dat je eerst moet zien en dan geloven?
Wanneer we iets horen, geloven we het ook vaak pas.

Hoe zou het zijn als je eerst gelooft en dan pas kunt zien en horen?

Wanneer we immers iets eerst geloven, staan we meer open voor ontdekkingen. Er is vaak meer mogelijk dan in het algemeen wordt aangenomen.

In hoeverre geloof je in je eigen waarnemingen, kunnen en kracht? Neem je vaak iets van een ander aan?

Lees hieronder een inspirerend verhaal.

De drie kikkers

Drie kikkers wilden een wedstrijdje doen, ze besloten een berg te beklimmen.
De hele kikkergemeenschap liep uit om dit te gaan zien. En allemaal riepen ze: “Dat lukt ze nooit, wat dom”.
De eerste kikker die dit allemaal aanhoorde, stopte al voordat het startschot klonk.
De anderen twee kikkers begonnen te klimmen. En nog steeds schreeuwden alle kikkers: “Dat lukt jullie nooit, jullie zijn echt dom bezig.”
De tweede kikker begon nu ook te twijfelen. Zoveel kikkers bij elkaar zouden toch meer weten dan hij in zijn eentje, en ook hij haakte af.
De derde kikker zette zijn klimtocht voort en na een tijdje stond hij aan de top. Iedereen keek elkaar verbaasd aan. De kikker stond boven op de berg in stilte te genieten van het uitzicht. Hij was doof.

Kun jij je werk nog aan?

kun jij je werk nog aan

Kun jij je werk nog aan of loop je steeds achter de feiten aan? Neem je ooit de tijd om te zien en horen wat er werkelijk toe doet? Je bent druk, komt tijd tekort en als je wel tijd hebt om te gaan zitten, zet je de tv aan of ga je een boek lezen zodat je niet hoeft na te denken. Je zorgt voor afleiding. Wanneer je naar bed gaat, val je meteen in slaap of lig je uren te malen over de gebeurtenissen van de dag.

In de Westerse maatschappij is het zo gewoon om zo te rennen en weinig stil te staan en eens op een stoel te gaan zitten zodat je bij je eigen gevoel kunt komen. Je jaagt je doelen na en zodra het einde van een doel nadert, ben je al bezig het volgende doel achter aan te jagen.

Dit geeft je lichaam en mind enorm veel onrust. Langdurige onrust zorgt voor stress en langdurige stress zorgt uiteindelijk voor een Burn-out!

Als je nu verteld wordt dat als je op een tempo van 70% werken meer voor elkaar krijgt dan op een tempo van 120% zul je denken dat dat niet klopt. Is op de lange duur iemand die met 100% aandacht zijn werk doet op 70% snelheid niet veel efficiënter dan iemand die met een snelheid van 120% aan het werk is. Kan iemand ook langdurig met 120% aandacht werken of laat je juist dan dingen verslommeren? De 120% hou je langdurig niet vol waardoor je minder efficiënt bent dan je collega die af en toe zijn rust pakt en met aandacht zijn werk uitvoert.

Hieronder een voorbeeld in een verhaal.

“De zin van Stilte”

Er was een monnik die op een dag bezoek kreeg van enkele mensen.
Nieuwsgierig vroegen ze hem wat voor nut het leven in stilte en meditatie had.

De monnik, die net een emmer water uit een diepe bron had gehaald, stopte zijn werkzaamheden en zei: ‘Kijk eens in de bron. Wat zien jullie?’
De mensen tuurden naar het water en zeiden: ‘We zien helemaal niets.’

Enige tijd later herhaalde de monnik zijn vraag. ‘Kijk weer in de bron. Wat zien jullie nu?’
De mensen keken weer en zeiden opgetogen: ‘We kunnen in de weerspiegeling onszelf zien!’

‘Dat is de kracht van de stilte,’ legde de monnik uit. ‘Ik was water aan het putten en daarom was het water onrustig. Nu is het rustig en kunnen jullie jezelf zien. De stilte van meditatie zorgt ervoor dat je jezelf kunt zien. Maar blijf nog even hier wachten. ‘

Enige tijd later zei de monnik weer: ‘Kijk nu nog een keertje in de bron. Wat zien jullie nu?’ De bezoekers tuurden naar de bron en riepen uit: ‘Nu zien we de stenen op de bodem van de bron!’ ‘Juist,’ beaamde de monnik, ‘als je maar lang genoeg wacht en opgaat in stilte en meditatie, kun je de grond van alles aanschouwen.’

Begrijp je me niet?

begrijp je me niet

“Begrijp je me niet?” is een gedachte die veelal naar boven komt als je iets vertelt en je wordt door de ander onderbroken. 

“Eerst begrijpen is moeilijk. Het is veel gemakkelijker om iemand snel je eigen bril te geven.”
Stephen Covey

De meeste mensen luisteren niet om iemand te begrijpen; ze luisteren om antwoord te kunnen geven. Velen lezen en herkennen hun eigen autobiografie in het verhaal van een ander.

Je hebt het vast wel eens meegemaakt. Een ander vertelt een verhaal en je weet in gedachten al hoe het verloop van het verhaal gaat. Je vult de ander aan of sterker je vult het verhaal van de ander verder in. Een voorbeeld is ook dat jij of de ander zegt: “Dat heb ik ook eens meegemaakt.’ ‘Ik weet hoe je je voelt, want…’ ‘Ik begrijp het helemaal, toen ik …’ ‘Ja joh vervelend, maar bij mij was het erger, want ik …’

Het komt erop neer dat er wederzijds geen respect is voor het gesprek. Onbewust neemt de luisteraar de plek in iemands ander verhaal in. Zo wordt er meer onduidelijkheid en onbegrip gecreëerd.

Iedereen heeft een eigen waarheid. Jij kijkt nu eenmaal niet door de bril van de ander. Als je niet nieuwsgierig bent naar de wereld van de ander, dan ben je wellicht vast komen te zitten in jouw eigen blik op de wereld. Kun en wil jij ook de realiteit van de ander zien? Of wil jij onbewust je gelijk halen of door de ander begrepen worden? In het laatste geval hoor of zie je niet meer wat de werkelijkheid van de ander is. Het is dan hard werken in een samenwerking en relatie omdat de verbinding niet stroomt. Er is geen flow.

“Als je praat, herhaal je vaak wat je al weet. Als je luistert, leer je vaak iets nieuws.”
Dalai Lama

Onbevooroordeeld luisteren is een kunst. En ergens ook heel eenvoudig. Luister met je hart en niet alleen met je hoofd.

Lees hieronder het inspirerend gedicht van Leo uit het boek ‘Samen Zen: in 3 stappen een superrelatie’ en sta jezelf toe je te verwonderen wat de ander te vertellen heeft.

Luisteren

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en je begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik vraag.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en je begint mij te vertellen waarom
ik iets niet zo moet voelen als ik voel,
dan neem je mijn gevoelens niet serieus.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en je denkt dat je iets moet doen om
mijn probleem op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd dat ook mag lijken.

Misschien is dat de reden waarom voor
sommige mensen bidden werkt,
omdat God niets terugzegt en hij
geen adviezen geeft of probeert de dingen
voor je te regelen.
hij luistert alleen maar en vertrouwt erop
dat je er zelf wel uitkomt.

Dus alsjeblieft, luister alleen maar naar me en probeer me te begrijpen.

En als je wilt praten, wacht dan even en ik beloof je
dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren.”

Leo Buscaglia