kun jij je werk nog aan

Kun jij je werk nog aan of loop je steeds achter de feiten aan? Neem je ooit de tijd om te zien en horen wat er werkelijk toe doet? Je bent druk, komt tijd tekort en als je wel tijd hebt om te gaan zitten, zet je de tv aan of ga je een boek lezen zodat je niet hoeft na te denken. Je zorgt voor afleiding. Wanneer je naar bed gaat, val je meteen in slaap of lig je uren te malen over de gebeurtenissen van de dag.

In de Westerse maatschappij is het zo gewoon om zo te rennen en weinig stil te staan en eens op een stoel te gaan zitten zodat je bij je eigen gevoel kunt komen. Je jaagt je doelen na en zodra het einde van een doel nadert, ben je al bezig het volgende doel achter aan te jagen.

Dit geeft je lichaam en mind enorm veel onrust. Langdurige onrust zorgt voor stress en langdurige stress zorgt uiteindelijk voor een Burn-out!

Als je nu verteld wordt dat als je op een tempo van 70% werken meer voor elkaar krijgt dan op een tempo van 120% zul je denken dat dat niet klopt. Is op de lange duur iemand die met 100% aandacht zijn werk doet op 70% snelheid niet veel efficiënter dan iemand die met een snelheid van 120% aan het werk is. Kan iemand ook langdurig met 120% aandacht werken of laat je juist dan dingen verslommeren? De 120% hou je langdurig niet vol waardoor je minder efficiënt bent dan je collega die af en toe zijn rust pakt en met aandacht zijn werk uitvoert.

Hieronder een voorbeeld in een verhaal.

“De zin van Stilte”

Er was een monnik die op een dag bezoek kreeg van enkele mensen.
Nieuwsgierig vroegen ze hem wat voor nut het leven in stilte en meditatie had.

De monnik, die net een emmer water uit een diepe bron had gehaald, stopte zijn werkzaamheden en zei: ‘Kijk eens in de bron. Wat zien jullie?’
De mensen tuurden naar het water en zeiden: ‘We zien helemaal niets.’

Enige tijd later herhaalde de monnik zijn vraag. ‘Kijk weer in de bron. Wat zien jullie nu?’
De mensen keken weer en zeiden opgetogen: ‘We kunnen in de weerspiegeling onszelf zien!’

‘Dat is de kracht van de stilte,’ legde de monnik uit. ‘Ik was water aan het putten en daarom was het water onrustig. Nu is het rustig en kunnen jullie jezelf zien. De stilte van meditatie zorgt ervoor dat je jezelf kunt zien. Maar blijf nog even hier wachten. ‘

Enige tijd later zei de monnik weer: ‘Kijk nu nog een keertje in de bron. Wat zien jullie nu?’ De bezoekers tuurden naar de bron en riepen uit: ‘Nu zien we de stenen op de bodem van de bron!’ ‘Juist,’ beaamde de monnik, ‘als je maar lang genoeg wacht en opgaat in stilte en meditatie, kun je de grond van alles aanschouwen.’

Vergelijkbare berichten