Luister jij wel? Luister je oprecht en nieuwsgierig naar de woorden van de ander?
“Met spreken, hoor je veelal wat je al weet.
Met luisteren, hoor je veelal wat nieuws.”
En toch spreken we als mens graag zelf in plaats van oprecht naar een ander te luisteren. En als we naar een ander luisteren, ratelt ons eigen hoofd er veelal doorheen om ons in te fluisteren dat we het verhaal al kennen door in te vullen of aannames te doen. Hierdoor gaan we veelal onbewust en onbedoeld uit de verbinding.
Door niet aanwezig en aandachtig te luisteren, haken we af waardoor de ander zich niet gehoord of serieus genomen voelt. Veelal zijn we te ongeduldig om actief naar de ander te blijven luisteren en vertrekken we naar onze eigen verhalen over dat wat we (voor een deel) horen. We dragen vaak onbedoeld oplossingen aan, geven goedbedoeld en ongevraagd advies of we vinden onze eigen verhaal interessanter of belangrijker om verteld te worden.
Zie hieronder een verhaal geïnspireerd op het gedicht van Leo Buscaglia over luisteren
“Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij adviezen te geven
dan doe je niet wat ik je vraag.
Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij te vertellen waarom
ik iets niet zo moet voelen als ik het voel,
dan neem je mijn gevoelens niet serieus.
Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij denkt dat je iets moet doen om
mijn problemen op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd dat ook mag lijken
Misschien is dat de reden waarom
Voor sommige mensen bidden werkt,
Omdat er niets wordt terugzegt en
Er geen adviezen worden gegeven,
Er wordt alleen maar geluisterd en erop vertrouwd
Dat je er zelf wel uitkomt.
Dus, alsjeblieft, luister alleen maar naar
me en probeer me te begrijpen.
En als je wilt praten, wacht dan even en
ik beloof je dat ik op mijn beurt naar jou
zal luisteren.”