Je kent het vast wel. Een gebeurtenis uit het verleden blijft knagen. Het gedrag van een ander blijft je bezighouden. Weet dat je ook een keuze hebt om terug te keren in het NU. In het nu waar de gebeurtenis niet plaatsvindt, in het nu waar het gedrag van een ander niet plaatsvindt. Hoe zou het zijn om dat wat in het verleden is gebeurd, te laten, los te laten? Vrij te laten zodat er ruimte is om te ervaren wat er nu, in dit moment (wel) is? Hoeveel ruimte en plezier zou je dat kunnen geven? Nu is een mooie plek om te zijn en wat maakt dat wij als mens vluchten naar het verleden of de toekomst? Wat houdt jou (nu) weg uit het nu? Waarom stress uit het verleden toelaten in het nu?
Tijd is waardevol: onbetaalbaar. Geniet van dat wat nu is en laat onderstaand verhaal je daarbij inspireren. Wij wensen je een mooie, nieuwe dag met vele momenten in het nu.
Twee monniken en een vrouw
Twee monniken die op reis waren, kwamen bij een rivier aan. Daar was een vrouw die wilde oversteken. Omdat ze bang was voor de stroming in de rivier vroeg ze of de monniken haar naar de overkant wilden helpen. De jongste monnik aarzelde. De oudste zette haar op zijn schouders, waadde door de rivier en zette haar neer op de oever aan de overkant van de rivier. De vrouw bedankte hem en vertrok.
De monniken vervolgden hun reis. De oudste stapte rustig door en genoot van het mooie landschap. De jongste was in zichzelf gekeerd en broedde op iets.
Na twee uur te hebben gelopen, verbrak de jongste het zwijgen en zei wat hem dwars zat: “Broeder, wij hebben geleerd dat we contact met vrouwen moeten vermijden, maar jij pakte haar op je schouders en droeg haar!”
“Broeder”, antwoordde de oudste monnik, “Ik heb haar neergezet aan de overkant, terwijl jij haar nog steeds bij je draagt.”