Next level succes in werk en leven is wellicht dichterbij dan je denkt.
We hebben veel gehoord dat mensen achteraf te snel hadden opgegeven en niet doorhadden dat ze al dichtbij hun doel waren. Ze vragen zich af, waarom haal ik mijn doelen niet? Ze werden onrustig, gestrest, hadden genoeg gedaan en geïnvesteerd en waren moe ‘gestreden’. Hoe zuur dat je bijna bij je doel bent en stress je doet stoppen. Door de lange weg zie je geen mogelijkheden meer en merk je meer problemen op. Hoe lang is dan jouw adem? Tot hoever ga jij door tot jouw doel is bereikt? Hoe vaak ben jij (on)bewust vlak voor de finish gestopt? Dromen hebben geen houdbaarheidsdatum en soms ook rijpingstijd nodig voordat deze gemanifesteerd kunnen worden.
Is er een valkuil waarom ik mijn doelen niet haal
De valkuil veelal is dat we als mens doorgaan met te hard streven, onze tanden er te stevig in vastbijten, doorgaan tot het gaatje, sprinten totdat we buiten adem zijn, de schouders er te lang onderhouden, te hard trekken, noem maar op. Dan stroomt (ineens) de energie niet meer, de flow, de passie en het plezier zijn eruit en je wordt moe-deloos.
Je doelen kunnen op een andere manier succesvol en ontspannen worden behaald. Wellicht is die ene nog te zetten stap wel jouw laatste stap voor het behalen van het gewenste en beoogde succes! Lees ter inspiratie onderstaand verhaal.
‘Vertel me eens wat een sneeuwvlok weegt’, vroeg een koolmees aan een vredesduif.
‘Niets meer dan niets’ was het antwoord.
‘In dat geval moet ik je een wonderlijk verhaal vertellen’, zie de koolmees.
‘Ik zat eens op de tak van een dennenboom, vlakbij de stam, toen het begon te sneeuwen – niet hevig. Geen razende sneeuwstorm, nee, gewoon, zoals in een droom, zonder enig geweld. Daar ik toch niets beters te doen had, begon ik de sneeuwvlokken die op de naalden en twijgjes van mijn tak neerdaalden te tellen. Ik was precies bij nummer 3.741.952, toen de 3.742.953e sneeuwvlok op die tak viel – niets meer dan niets, zeg je, maar de tak brak af.
Na dat verhaal te hebben verteld, vloog de koolmees weg.
De vredesduif, sinds de tijd van Noach, een autoriteit op vredeszaken, dacht een tijdje over het verhaal na en zei tenslotte in zichzelf: “Misschien ontbreekt er nog maar de stem van één mens om tot vrede in de wereld te komen”.