Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikke

Ikke, Ikke, Ikke en de rest kan stikke klinkt niet aardig maar wordt wel toegepast. In onze Westerse maatschappij worden we al snel klaargestoomd om voor eigen succes en gewin te strijden. Het begint veelal in de opvoeding. We worden beloond met voorwaarden.

Hoe werkte dat?

In mijn omgeving kregen kinderen geld van opa en oma als ze goede cijfers op school haalden. Presteren, presteren en nog eens presteren. Leren en werken voor je eigen succes. In de vrije tijd energie steken in competitiespelen en -sporten. In een teamsport is het een uitdaging namens het team te spelen. Het ego wil vaak de eer opstrijken. Het kick-gevoel hebben van winnen op de atletiekbaan of met een knikkerspel op het schoolplein en blij zijn als jij je team mag uitkiezen tijdens een gymnastiekles. Want stel je anders voor dat jij niet gekozen wordt door een ander. Liever iemand anders buitensluiten uit angst om zelf buiten gesloten te worden.

Onze opvoeding

In de Westerse samenleving is er nauwelijks sprake van samen-leven. Een idee van ‘ik en jij’ en ‘wij en zij’ wordt al generaties gevoed. We leven dus het “Ikke, ikke, ikke en de rest mag stikke” metaliteit. In standen, rangen, geloven, steden, uiterlijk, kunnen en landen. Verschillen worden veelal veroordeeld. Buitensluiten en grappen maken over anderszijn, is ons niet vreemd.

Hoe zou het zijn om ons minder te vergelijken met anderen en gewoon te (gaan) leven en laten leven. Dat het leven niet gaat om winnen en verliezen.

Ter inspiratie hieronder een verhaal van een antropoloog in Afrika

Ik ben wat we zijn …

“Een antropoloog liet een spel zien aan de kinderen van een Afrikaanse stam …
Hij plaatste een mand met heerlijk fruit bij een boomstam en zei tegen hen: Het eerste kind dat bij de boom komt, krijgt de mand.
Toen hij het startsignaal gaf, was hij verrast dat ze samenliepen, elkaars hand vasthoudend tot ze bij de boom kwamen en de vruchten deelden!
Toen hij hen vroeg waarom ze dat deden terwijl jullie allemaal de mand voor je zelf konden krijgen!
Antwoordden ze met verbazing: “Ubuntu”.
‘Dat wil zeggen: hoe kan een van ons gelukkig zijn, terwijl de rest zich ellendig voelt?’
Ubuntu in hun beschaving betekent: (ik ben wat we zijn).”