In ons drukke leven met alle social media en een telefoon die 24/7 aanstaat, is het goed mogelijk om overbelast te raken. Wanneer je overbelast bent, loop je vast. Hierdoor krijg je (nog meer) zorgen en kun je uiteindelijk geen uitweg meer vinden.
Is de uitweg nog harder te werken en nog meer je best te doen om de buitenwereld te laten zien dat alles goed gaat met je? Misschien is de uitweg juist om niks te gaan doen en weer te gaan voelen en te gaan luistern naar je innerlijk. Wanneer je stopt met rennen en gaat luisteren, dienen de antwoorden zich aan. Blijf je rennen en met je blik naar buiten gericht dan zal je innerlijke antenne niet door alle ruis heen kunnen komen met als resultaat dat er niks in je leven veranderd.
Inspirerend verhaal:
Een hoge beambte viel bij zijn koning in ongenade. De koning liet hem in de bovenste verdieping van een toren gevangenzetten. Op een mooie nacht met volle maan stond de gevangene boven in de kamer van de toren en keek naar beneden. Daar zag hij zijn vrouw staan. Zij maakte een teken en raakte de muur van de toren aan. Gespannen keek de man naar beneden om te zien wat de vrouw deed. Maar hij kon er niet achter komen en daarom wachtte hij geduldig op datgene wat komen ging. De vrouw aan de voet van de toren had een insect gevangen dat van honing hield. Ze bestreek de voelsprieten van de kever met honing. Toen bevestigde zij het einde van de draad aan het lichaam van de kever en zette het diertje met de kop naar boven op de torenmuur, juist op de plaats waarboven zij heel hoog haar man zag staan. De kever kroop langzaam de geur van de honing na, steeds hoger tot hij tenslotte bij de gevangene kwam. Deze had goed opgelet en zag het kleine dier naar hem toe klimmen. Hij greep het behoedzaam vast, maakte de zijden draad los, bevrijdde het insect en trok de zijden draad langzaam en voorzichtig naar zich toe. De draad werd echter steeds zwaarder. Het leek wel of er iets aan hing. En toen de man de zijden draad helemaal bij zich had, zag hij dat aan het einde van de torenlange draad een garendraad bevestigd was. De man trok ook deze draad naar boven. De draad werd steeds zwaarder en zie, aan het einde was een bindtouw vastgemaakt. Langzaam en voorzichtig trok de man dit bindtouw naar zich toe. Ook dit werd zwaarder en zwaarder. Toen hij het einde in zijn hand had, zag hij dat daaraan nog een sterker touw was vastgeknoopt. Dit stevige touw maakte de man vast aan een haak in de torenkamer. Wat er verder gebeurde is eenvoudig en vanzelfsprekend. De man liet zich langs het touw naar beneden glijden en was vrij. Hij ging met zijn vrouw zwijgend de nacht in en verliet het land van de onrechtvaardige koning.
Bron: De Indische Yogi Swami Vivekananda, een leerling van Sri Ramakrishnas, vertelt de volgende parabel.